Μανιφέστο…
08/06/2009
…υπέρ της Ανάστασης του ελληνικού κουφαριού
σκέψεις ενός σαλεμένου μυαλού που βαρέθηκε να προσδοκά υπάκουα Ανάσταση νεκρών, και την Επανίδρυση του Κράτους: Από προστάτης που διαρκώς παρεμβαίνει, και νταβατζιλίδικως εισπράττει, δήθεν για το κοινό συμφέρον, το Κράτος ας γίνει και το ίδιο επιχειρηματίας, με όρους Ελεύθερης Οικονομίας…
Και η Βρετανία έχει αυξημένο Έλλειμμα, και μάλιστα χειρότερο από αυτό της Ελλάδας. Όμως τα υπόλοιπα οικονομικά της μεγέθη είναι εντάξει, ενώ και το χάλι του βρετανικού Ελλείμματος είναι πλασματικό. Αυτό ισχύει επειδή η Οικονομία του Η.Β. της Βρετανίας (UK), διαχέεται σε πρώην και υπάρχουσες αποικίες, πολλές από τις οποίες αποτελούν φορολογικούς παραδείσους. Συνολικά μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η Βρετανική Κοινοπολιτεία ευημερεί. Αντιθέτως, το περιβόητο πια οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, έχει εντυπωσιάσει όλον τον Κόσμο, εξαιτίας του γεγονότος ότι ΟΛΕΣ οι παράμετροι της Οικονομίας μας είναι χάλια.
δεν σώζεσαι ούτε με ολάκερα τα παγκόσμια αποθέματα χρυσού…
Ένα θεματάκι με το πολίτευμα της Ελληνικής Δημοκρατίας το έχω: Γιατί η Δημοκρατία να λειτουργεί σωστότερα, ή έστω παραγωγικότερα, σε κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Ελβετία, οι Σκανδιναυικές χώρες, και αρκετές ακόμα;
Για ένα κράτος με προσδοκίες, το επιτυχέστερο δυνατό πολίτευμα είναι, χωρίς αμφιβολία, η Δημοκρατία, αν και όχι σε οποιαδήποτε μορφή της. Ένα σύνηθες ατόπημα που διαπράττεται στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι η σχετική περιφρόνηση των πάσης φύσεως μειοψηφιών, ή και μειονοτήτων. Π.χ εσύ είσαι Τσιγκάνος, η τάδε είναι Πομάκα, ο δείνα είναι Ευαγγελικός, ο άλλος είναι θαυμαστής εξωκοινοβουλευτικού κόμματος, ο παρ’άλλος είναι άφραγκος, ο αντιπαρ’άλλος είναι λαθραίος και άφραγκος, και ούτω καθ’εξής.
Παράδειγμα ουσιαστικής ανισότητας μπορεί να διακρίνει κανείς στην εφαρμογή της νομοθεσίας περί «αρχαίων». Στην πόλη των Χανίων, ας πούμε, υπάρχουν πολυάριθμα οικόπεδα δεσμευμένα αενάως, λόγω αρχαιολογικών ανασκαφών. Εν τούτοις, ελληνιστικά ή ρωμαϊκά λουτρά ανευρεθέντα σε οικόπεδο επί της οδού Πειραιώς στην ίδια πόλη, παραχώθηκαν εν μια νυκτί, για να σηκωθεί πολυώροφο κτίσμα με συντελεστή δόμησης αμφιβόλου νομιμότητος («γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε«), με κατάστημα σούπερ μαρκέτας γνωστής αλυσίδας, και κάμποσα γραφεία δικηγόρων και συμβολαιογράφων.
Όμως, ένα ακόμα χειρότερο σφάλμα από το οποίο μπορεί να μαστίζεται μια Δημοκρατία είναι η διαπλοκή των διαφόρων Εξουσιών που διέπουν το κράτος, αναμεταξύ τους, αλλά και με ιδιωτικά συμφέροντα. Παράδειγμα τρανό γι’αυτό, αποτελεί η θλιβερή χώρα μας, η Ελλειμματική Προεδρευομένη Χοιροβουλευτική Ληστοκρατία, όπου ένα ασυγκράτητο ληστο-μάγαζο διαφθοράς και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, δηλαδή το εκάστοτε πρώτο κόμμα, διευθύνει εν είδει συμφωνικής ορχήστρας επτά Εξουσίες: Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική, Τύπο (ΜΜΕ), ΟΤΑ (Τοπική Αυτοδιοίκηση), Εκκλησία και Στρατό. Όσοι είναι μέσα σε αυτούς τους χώρους, είτε συμβιβάζονται, είτε περιθωριοποιούνται, είτε συμμετέχουν στα όργια σπατάλης και αρπαγής του δημοσίου πλούτου. Βέβαια τώρα πια αυτή η συμφωνική ορχήστρα έχει εκφυλιστεί σε ξεκούρδιστη λατέρνα, που σιγοντάρει παπατζήδες και λαμόγια. Και οι έξωθεν σωτήρες ποτέ δεν φέρνουν λύσεις. Απλά κερδοσκοπούν εις βάρος όποιας χώρας-θύματος πέσει στα νύχια τους.
Υπάρχει ηθικό έλλειμμα, που βέβαια δεν θα λυθεί ούτε με την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου, ούτε με την τρομοκράτηση (intimidation), την γκετοποίηση των μεταναστών, ή τη στρατιωτική κατοχή των Πομακοχωρίων και των Εξαρχείων. Σε κάθε άνθρωπο υφίστανται οι σκοτεινές ροπές προς την ιδιοτέλεια, τη μίζα και την αρπαγή. Υπό αυτό το πρίσμα, θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι οιανδήποτε μορφή παροχών – επιδοτήσεων – χορηγήσεων κλπ, χρεώνουν τα κρατικά ταμεία χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα, αφού όχι μόνο διανέμονται μη παραγωγικά & αποδοτικά, αλλά συνήθως καταλήγουν και σε λάθος τσέπες. Πάσης φύσεως δωρεάν ευκολύνσεις από τη μεριά της κρατικής μηχανής, οφείλουν να εξαλειφθούν.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, και οι λογής λογής εργοδότες, όπως οι βιομήχανοι, οι έμποροι, είναι εξ ορισμού κλέφτες. Αυτή είναι η φύση του εμπορίου, που όμως μετριάζει ο ελεύθερος ανταγωνισμός και οι κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης. Θέλετε μια πραγματικά ζωντανή Οικονομία; Αφήστε την Αγορά ήσυχη: «Όταν οι αγορές και οι πωλήσεις ελέγχονται από τη νομοθεσία, το πρώτο πράγμα προς αγορά και πώληση είναι οι νομοθέτες (Πάτρικ Τζέικ Ο΄ Ρουρκ)».
Το ν’αφήσεις ήσυχη μιαν Οικονομία να λειτουργεί χωρίς δασμούς, φόρους και δήθεν προστατευτικούς περιορισμούς, υπήρξε αδιανόητο κατά τη διάρκεια της Αρχαιότητας, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας («Βυζαντινή»), αλλά και της Ρωμιοτουρκίας («Οθωμανική»). Κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο, αφού για να πορεύονται τα κράτη και οι αυτοκρατορίες, στηρίζονταν σε επαχθείς συνδυασμούς χαρατσιού & μπαξισιού επί της Αγοράς, ήτοι φορολογία εισοδήματος και μιζο-λαδώματα.
Σήμερα, όμως που αισίως διανύουμε τον αιώνα της Πληροφορίας, είναι πλέον απολύτως εφικτό για ένα κράτος να ξεφύγει από αυτόν το φαύλο κύκλο της λογικής, «τρώω από τα έτοιμα«, δηλαδή από το μόχθο των υπηκόων, και να επιβιώσει βασιζόμενο αποκλειστικώς στην εκμετάλλευση ιδίων επιχειρήσεων!
Πιστεύω εις ένα Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα, και εις την ιερότητα του θεσμού της Εργασίας. Ακούω για παροχές, επιδοτήσεις (κορυφαίες στιγμές στο έργο της ΝΔ, η επιδότηση κλιματιστικού και η απόσυρση πεπαλαιωμένων αυτοκινήτων, κορυφαίες στιγμές στο έργο του ΠΑΣΟΚ, το επίδομα αλληλεγγύης και τα κοινωνικά κουπόνια), αποζημιώσεις, προστασία του “καλαθιού της νοικοκυράς”: Τι κοντόφθαλμες ανοησίες που είναι όλα αυτά! Δεν είναι παρά ανούσιες ελεημοσύνες, με ποταπά κίνητρα, κοντόφθαλμη γενναιοδωρία, και άδικηαπορρόφηση. Αφού σημασία έχει μόνο η Εργασία με την επαρκή ανταμοιβή της. Αυτός είναι ο κατεξοχήν θεμέλιος λίθος της Kαπιταλιστικής Oικονομίας, εξασφαλίζοντας την απαραίτητη Ευημερία, που με τη σειρά της εγγυάται τη σταθερότητα της Κοινωνίας και του Πολιτισμού. Χωρίς την προάσπιση της αξίας των εργαζομένων, οποιοδήποτε κράτος, αργά ή γρήγορα, καταβαραθρώνεται σε τριτοκοσμικό στάτους. Ελαστική κι ευέλικτη εργασία: πράσινα άλογα (= πράσσειν άλογα), και τρίχες κατσαρές..!
Με αυτήν την πεποίθηση, ως εργαζόμενος που ατενίζω τον αποκρουστικό μονόδρομο μέσα στον οποίο προσπαθούν να μας ρίξουν (προγράμματα Stage, συμβασιούχοι ωρομίσθιοι, και λοιπές μορφές μαϊμού δουλειάς, εδραίωση και επέκταση μερικής απασχόλησης, πορεία αναπόφευκτης απαξίωσης της Εργασίας, επιστροφή σε δοκιμασμένα ανά τους αιώνες οικονομικά συστήματα βασισμένα σε δουλοπάροικους..), τολμώ να βαδίσω μέσα σε φλόγες. Τολμώ να διατυπώσω ανείπωτα διλήμματα, όπως ας πούμε “ή ενεργοποιείται η εξαγγελθείσα προεκλογικώς ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ή προβαίνουμε οι ίδιοι στην απόπειρα επανίδρυσής του, ξεκινώντας με τη λεηλασία της Βουλής”.
Αντ’αυτού ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ περιορίζονται σε λίαν χλιαρές πορείες μέχρι τις παρυφές της Βουλής, όπου εκλιπαρούν & κλαψουρίζουν έξω από το ναό της προεδρευόμενης χοιροβουλευτικής ληστοκρατίας. Εν τω μεταξύ, η απαξίωση της Εργασίας έχει ολοκληρωθεί πλέον στον Ιδιωτικό Τομέα.
Άραγε ποιοι καθορίζουν την τόσο αδέξια και αναποτελεσματική πολιτική της συνδικαλιστικών οργανώσεων; Μήπως είναι τίποτε “Αλέφαντοι” του Συνδικαλισμού; Ή μήπως τελικά είναι κάποιοι από το ένα το χοιροστάσιο, το εκάστοτε πρώτο κόμμα, που διευθύνουντην ξεκούρδιστη λατέρνα, που σιγοντάρει παπατζήδες και λαμόγια σε: Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική Εξουσία, Τύπο (ΜΜΕ), ΟΤΑ (Τοπική Αυτοδιοίκηση / Καλλικράτης), Εκκλησία, Στρατό και Συνδικαλισμό;
Ίσως να διερωτηθεί κανείς: “Μα πως θα μπορούσαν οι λαμπροί συνδικαλιστές μας να κινηθούν διαφορετικά; Αφού το κράτος μας δεν έχει, για να δώσει. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος…” ..Δικαιολογίες εν αμαρτίαις!
Η Εθνική Οικονομία όντως μπορεί ν’ αναστηθεί: i. με διασφάλιση πλουτοπαραγωγικών πηγών για το Κράτος, ii. με απρόσκοπτη παραγωγή και διανομή Ηλεκτρικής Ενέργειας (Ανεπίτρεπτες οι ανοησίες για εναλλακτικές πηγές Ενέργειας, φυσικό αέριο, φανταστικά κοιτάσματα στο Αιγαίο και λοιπές τρίχες κατσαρές:
| Η Αρμενία δεν διαθέτει κοιτάσματα πηγών παραγωγής ενέργειας,παράγει όμως πλεονάζουσα ηλεκτρική ενέργεια, την οποία εξάγει στη Γεωργία και το Ιράν. |
Eκ του …υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας!
..Αλήθεια ποια χώρα που παράγει Ηλεκτρισμό από Πυρηνική Ενέργεια, έχει πτωχεύσει, εξαιρουμένων των κομμουνιστικών?), όπως και iii. με αρωγή για παραγωγή και αύξηση μεγεθών ιδιωτικής Επιχειρηματικότητας. Βέβαια, σαφώς όχι μέσω περικοπών επί των ήδη ισχνών εισοδημάτων των εργαζομένων.
Η οικονομική ευρωστία προϋποθέτει και τα 4 Π: Πόροι, Παραγωγή, Πωλήσεις, Πλούτος υπεραξίας. Π.χ η παράβλεψη του παράγοντα «Πωλήσεις», δηλαδή της διάθεσης, της ρευστοποίησης των παραγόμενων αγαθών, παραλίγο να ναυαγήσει το ευφυές προοδευτικό εγχείρημα, το περίφημο New Deal (1933-45), μέσω του οποίου έσωσε τις ΗΠΑ ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ (FDR), κατά τη Μεγάλη Κρίση του Μεσοπολέμου (Κραχ, 1929). Τελικά, οι Αμερικανοί ξελάσπωσαν τότε, μέσω της πολεμικής προσπάθειας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο πρόβλημα, δηλαδή το «να μη σου μείνουν απούλητα τα προϊόντα σου», το αντιμετωπίζει σήμερα με μεγαλύτερη επιτυχία η προοδευτικώς αναδυόμενη Κίνα, τόσο με την επιδότηση των εκτός της «Λαϊκής Δημοκρατίας» εμπόρων/διανομέων, όσο και με διακρατικές συμφωνίες για την προάσπιση των συμφερόντων των κινεζικων κρατικών επιχειρήσεων, «ΔΕΚΟ» όπως και η δική μας η ..Cosco (ήδη από την εποχή του Νίξον, 1972, πριν από το σακάτεμα της Κυπριακής Δημοκρατίας). Σε μια επόμενη φάση, ευκαιρία για μεγέθυνση της Κινεζικής Οικονομίας, ενδεχομένως, ν’ αποτελεί κι ένας ακόμα πόλεμος. Άλλωστε, τα κόκκινα φανάρια του Φεγκ Σούι, κρέμονται τόσο στα μικρομάγαζα διανομής, όσο και πάνω από τους πυραύλους που βγάζουν για επιδεικτικές βόλτες στην πλατεία Τιεν Αν Μεν. Τα ισχυρά κράτη της Δύσης (ΗΠΑ, ΕΕ, Τουρκία & Ρωσία), έχουν πέσει σε βαθύ στοχασμό (ήτοι, αντιπυραυλική προστασία) σχετικά με το τι θα κάνουν σε μια τέτοια περίπτωση.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η Ελλάδα που χωράει σε όλα αυτά? Άραγε, πώς μπορούμε να σηκωθούμε και να βρούμε μια επάξια θέση στις Διεθνείς Αγορές??? Δεδομένου ότι τα κόμματα εξουσίας επανδρώνονται από ηλιθίους & υστερόβουλους που ενστερνίζονται αποτυχημένες (π.χ ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και Flexicurity) και αυτοκαταστροφικές (π.χ εξαντλητική δανειοληψία) πολιτικές, ας υποτεθεί, λοιπόν ότι όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας συντονίζονταν, μιαν ωραία πρωία, για ν’ απαιτήσουν από τους εκάστοτε κυβερνώντες ν’ αφήσουν πραγματικά ελεύθερη την Οικονομία, με τους ακόλουθους όρους:
1) Εξασφάλιση αξιοπρεπών αποδοχών για το σύνολο των μισθωτών, με θέσπιση κατώτατου ορίου, και πραγματική περιφρούρηση μισθοδοσιών από κραταιούς κρατικούς φορείς, όπως φερ’ειπείν μία επανιδρυμένη Επιθεώρηση Εργασίας. Εννοείται ότι οι διαφορές ανάμεσα στο Δημόσιο & στον Ιδιωτικό Τομέα, πρέπει να περιοριστούν ΜΟΝΑΧΑ στο πλεονέκτημα της μονιμότητας.
2) Κατάργηση του φόρου εισοδήματος για όλα τα φυσικά & νομικά πρόσωπα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αλλά κι επιχειρήσεις, και ελεύθεροι επαγγελματίες: Άλλωστε το ΚΕΡΔΟΣ είναι το Α και το Ω. Πώς θα σου έρθουν σόι “Ξένοι Θεσμικοί Επενδυτές”, “ν’ ακουμπήσουν τον παρά τους” στη σκοτωμένη, αλλά και διεφθαρμένη, την Ελλαδίτσα? Η “Καινοτομία” για την οποία «πίνει νερό» ο κ. πρωθυπουργός έρχεται μόνο παρεμπιπτόντως, μονάχα αν τον κουτουλήσει τον επιχειρηματία. Επίσης, αν φτάσει ο επιχειρηματίας να αγωνιά για την ..επιβίωση του μαγαζιού του, όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό, ε, τότε «..άντε γεια!»). Κάποτε μια επιχείρηση έκλεβε τον πελάτη, έκλεβε τον εργαζόμενο, και έτσι, με κάποιο λογικό περιθώριο κέρδους, επιβίωνε από την επίσημη (φόροι) και την ανεπίσημη (μίζες & πρόστιμα) ληστεία του Κράτους.
Ας αφήσουν επιτέλους ήσυχους τους επιχειρηματίες. Ας βάλουν μπροστά την φαιά τους ουσία, οι εγκέφαλοι εκεί στα κόμματα εξουσίας, και ας κάνουν επιτέλους τα κρατικά μαγαζιά κερδοφόρα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, αν το Κράτος σταματήσει να φορολεηλατεί, και να εισπράττει από τα έτοιμα, και αρχίσει να κρέμεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τα έσοδα των ΔΕΚΟ. Με τέτοιους όρους, αλλά και σε περιβάλλον Ελεύθερης Οικονομίας, όχι μόνο κερδοφόρες θα γίνονταν οι ΔΕΚΟ, αλλά γρήγορα θα δημιουργούνταν και νέες. Γρήγορα η Ελλάδα θα συνέρχονταν. «Και η πίτα ολόκληρη, και ο σκύλος χορτάτος»: ΚΑΙ το Κράτος ευημερές, ΚΑΙ μια αναδυόμενη Αγορά πολλά υποσχόμενη, με την Ιδιωτική Πρωτοβουλία «να δίνει ρέστα».
Μα ναι! Ας γίνει η χώρα ένας “Φορολογικός Παράδεισος”: Είναι αρκετά μικρή η Ελλάδα για να μην απειληθεί η Παγκόσμια Οικονομία, δηλαδή η ..Παγκόσμια Κονόμα. Μα επιτέλους, τι περιμένουμε για να κάνουμε μια ηρωική έξοδο από το «Σύμφωνο Σταθερότητας»; Η εξέγερση των αρχικών 13 αποικιών της Αγγλίας στην Αμερικανική Ήπειρο, ξεκίνησε με αυτήν την απαίτηση. Αποτέλεσμα της εξέγερσης των διαφωτισμένων αποίκων είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ), αν και στην πορεία το αρχικό αυτό ζήτημα της ατέλειας των πολιτών, “αποσιωπήθηκε”.
3) Κατάργηση του ΦΠΑ. Το κράτος, όπως και οποιοσδήποτε άλλος επιχειρηματίας, οφείλει να πληρώνεται μόνο για παροχές αγαθού (υπηρεσία ή προϊόν) που πραγματικά προσφέρει, και όχι γενικά και αόριστα, και πάντως όχι κάποιος να εισπράττει για ασαφείς υπηρεσίες τρίτων (π.χ η ΔΕΗ για την ΕΡΤ).
4) Εκμηδενισμός των πάσης φύσεως παροχών, χορηγήσεων, επιδοτήσεων, πριμοδοτήσεων, κ.λ.π. Αντιπαραγωγικά επιδόματα, όπως αυτό “της αλληλεγγύης”, το πρώτο του ΠΑΣΟΚ φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα, αφού και αιμοραγούν τον κρατικό κουμπαρά, και καταλήγουν σε λάθος τσέπες, ή μήπως στις “σωστές” τσέπες κύριοι βολευτές; Ας καταργηθουν εντελώς παροχές & επιδοτήσεις, αφού καταλήγουν αλλού γι’ αλλού. Tώρα, δηλαδή τώρα προεκλογικά (7 Νοεμβρίου 2010), εξαγγέλονται (για τ’ όνομα της Παναγίας!) …παροχές: 100, 200, 300 ευρώ, πάρε πάρε, φάε τα ψίχουλά μου, πτωχούλη, κακομοίρη συνταξιούχε (γιατί η συρρίκνωση της σύνταξής σου θα συνεχιστεί, χεχε). Επίσης εξαγγέλλεται και η σύσταση Ταμείου ενίσχυσης μικρομεσαίων επιχειρηματιών, μια …νέα τράπεζα (TEAN: Ταμείον Ενισχύσεως Επιχειρηματικότητας & Αναπτύξεως, νέες ευκαιρίες ανοίγονται για μάσα μπούκα, και …πίσω ολοταχώς στην εποχή της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης υπό την απειλή του Κομμουνισμού και άλλων εχθρών πραγματικών ή φανταστικών)! Θέλουν να μας τρελάνουν τελείως? Πριν από λίγο καιρό δεν έλεγαν ότι οι τράπεζες, και δη οι κρατικές τράπεζες …πνίγουν την Αγορά??? Δεν μπορεί τάχα η ήδη υπάρχουσα και εδραιωμένη Αγροτική Τράπεζα να διευκολύνει την όποια «καινότομο» επιχειρηματικότητα..?
5) Οποιοδήποτε σύμπτωμα κληρονομικής διαδοχής πρέπει να καταστέλλεται. Π.χ, μόνον ωφέλιμη είναι η απαγόρευση ενασχόλησης με τα κοινά, παιδιών και ανηψιών πολιτευτών. Ένας αποκλεισμός ενασχόλησης με διάρκεια μια γενιά για κάθε οικογένεια, εξασφαλίζει την αποφυγή σχηματισμού δυναστειών, έστω της υποτυπώδους μορφής των «πολιτικών τζακιών». Οι κανακάρηδες ας αποδεικνύουν την αξία τους σε άλλους επαγγελματικούς χώρους. Έτσι το κράτος δεν θα μετατρέπεται σε περιουσία, σε κτήμα δυναστών.
άναρχη αμετροέπεια 